Wykute w kamieniu rzeźby lwów od ponad dwóch stuleci pełnią straż przed Pałacem Prezydenckim. Przetrwały w tym miejscu wojny i powstania, ale ostatnio były w tak złym stanie, że musiały odbyć kurację w pracowni konserwatorskiej.

Pokryte zielonkawym nalotem, popękane, z widocznymi dziurami po wykruszonych fragmentach piaskowca i łatami z poprzednich napraw, które z biegiem czasu zmieniły kolor - tak jeszcze kilka miesięcy temu prezentowały się cztery rzeźby lwów sprzed Pałacu Prezydenckiego, jeden z symboli Krakowskiego Przedmieścia. Ale to już przeszłość. Rzeźby poddano kompleksowej konserwacji.

Ponad 200 lat na straży pałacu

Kamienne lwy są dziełem włoskiego rzeźbiarza Camilla Landiniego, ucznia i współpracownika Bertela Thorvaldsena, któremu Warszawa zawdzięcza pomniki Mikołaja Kopernika i księcia Józefa Poniatowskiego. Każde ze zwierząt mierzących 222 cm długości, 100 cm szerokości i 118 cm wysokości wykuto z monolitycznego bloku piaskowca. Umieszczono je na wysokich na 126 cm postumentach, które połączono masywnymi żelaznymi łańcuchami podtrzymywanymi przez stojące między nimi kamienne słupki. Wszystko razem tworzy ozdobne ogrodzenie oddzielające Krakowskie Przedmieście od tzw. przeddziedzińca pałacu. Powstało ono podczas gruntownej przebudowy tej dawnej rezydencji Radziwiłłów, zrealizowanej w latach 1818–1819 według projektu znakomitego architekta Chrystiana Piotra Aignera.

Twoja przeglądarka nie ma włączonej obsługi JavaScript

Wypróbuj prenumeratę cyfrową Wyborczej

Pełne korzystanie z serwisu wymaga włączonego w Twojej przeglądarce JavaScript oraz innych technologii służących do mierzenia liczby przeczytanych artykułów.
Możesz włączyć akceptację skryptów w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Sprawdź regulamin i politykę prywatności.

Aleksandra Sobczak poleca
Czytaj teraz
Więcej
    Komentarze
    Zaloguj się
    Chcesz dołączyć do dyskusji? Zostań naszym prenumeratorem
    Nowe lwy, to i pora
    na nowego lokatora.
    @bonawentura
    Zamiast lokatora wolałbym męża stanu
    już oceniałe(a)ś
    7
    0
    Teraz te lwy stały się bardziej wyraziste, nabrały koloru, jakby są bardziej tęczowe. Czy duduś zniesie te nowe barwy, czy wyniesie z pałacu przed terminem?? A może zaciśnie zęby i otoczony nawet przez tęczowych będzie trwał byle trwać i gnębić Polaków?
    już oceniałe(a)ś
    22
    0
    Poza politycznymi komentarzami bardzo dobrze, że dokonano takiej renowacji. Przyjmujemy tam wizyty dyplomatyczne, spotkania na najwyzszym szczeblu i nie wyobrażam sobie, żeby to miało wyglądać tak, jak przed remontem. Ma być elegancko, to wizytówka Polski, Narodu, a nie prezytenta, ktokolwiek nim jest.
    @Zeto
    Ja tam nikogo nie przyjmuje, same lwy też nie pomogą fdy w środku siedzi kotek z podwinietym ogonkiem
    już oceniałe(a)ś
    1
    1
    Pasuja do budynia - miny maja wielce marsowe.
    już oceniałe(a)ś
    8
    2
    Przed wieloma laty, przed remontem, mój przyjaciel zakumplował się z jednym lwem
    ht tps://zapodaj.net/plik-4nP8stnAIs
    już oceniałe(a)ś
    6
    0
    Całe szczęście że nikt nie wpadł na to żeby lwy miały twarz prezydenta tysiąclecia;-))
    już oceniałe(a)ś
    1
    0
    Cały artykuł o lwach i jedno kiepskie zdjęcie od dupy strony?..
    już oceniałe(a)ś
    0
    0
    Unifikacja kolorystyczna to w konserwatorskim slangu odpowiednik czynności, którą reszta społeczeństwa rozumie jako zwykłe malowanie. Bierze się pędzel i farbę i jazda. Stąd efekt czegoś co określono jako prace kompleksowe. Oto cała konserwatorska tajemnica. Pytanie tylko po co oczyszczono lwy laserem skoro na koniec wszystko zostało zamalowane? Czy w kancelarii prezydenta RP jest osoba która faktycznie orientuje się w technologii prac konserwatorskich tak aby nie dopuścić do wydatkowania środków w sposób absurdalny? No i oczywiście pozostaje kwestia problemu, jak długo ta farba wytrzyma w tak cienkiej warstewce. Zakładam optymistycznie 3 lata w czasie których dojdzie do wyraźnych przebarwień. To tylko kilka ziaren prawdy... Reszta jest słodką tajemnicą tak zwanych służb konserwatorskich i wykonawcy.
    @WiernySługa
    A propos kilku ziaren prawdy i słodkich tajemnic. Na wszystkich lwach, a są cztery, konserwatorzy wmontowali ponad 1 100 (słownie tysiąc sto), fleków, czyli uzupełnień wykonanych w kamieniu. Fleki kamienne zastąpiły w 98% dotychczasowe uzupełnienia w kitach, czyli masach imitujących kamień. Te mają istotnie ograniczoną żywotność (tracą kolor, spoistość i starzeją się inaczej niż kamień który imitują), ale dotychczas nie dało się ich wyeliminować, bo nie było innych, sprawnych metod uzupełniania nieforemnych, zwłaszcza niewielkich ubytków kamienia. Owszem, w konserwacji kamienia jest stosowana metoda flekowania, polegająca na wycinaniu geometrycznych, najczęściej prostokątnych zagłębień w miejscu występowania ubytku, aby wkleić tam prostokątne kamienne wypełnienie. Tak opracowywane uzupełnienie ma jednak istotną wadę: powoduje utratę części oryginalnej powierzchni w procesie geometryzowania kształtu ubytku pod łatkę kamienną. W przypadku tych czterech lwów postąpiono zupełnie inaczej: każdy ubytek był skanowany, aby odwzorować jego dotychczasową, całkowicie przypadkową formę. Na podstawie skanów opracowano cyfrowe modele uzupełnień, każdy o indywidualnym, niepowtarzalnym kształcie i wielkości, a następnie wycinano uzupełnienia w piaskowcu w technologii CNC (cyfrowa frezarka). Każde uzupełnienie kamienne wklejono i opracowano jego wierzchnią formę. Tak przygotowano 1100 uzupełnień. Ponieważ do tej pory to niepraktykowana metoda (chodzi o skalę przedsięwzięcia), sprawdzano jakiej wielkosci i jakie kształty ubytków można w ten sposób opracowywać. Okazało się że niemal dowolne: niektóre uzupełnienia mają wielkość kilkunastu milimetrów inne kilkudziesięciu centymetrów. Wykonano to w niespełna 3 miesiące. Po co to zrobiono? Bo uzupełnienia w kamieniu pracują i starzeją się jak kamień oryginału. To rodzaj przeszczepu. Czy są dostrzegalne? Tak, ale to są dwustuletnie rzeźby i upływ czasu widoczny na powierzchni kamienia to część tożsamości rzeźby. Czy trzeba je unifikować? Każdy flek kamienny świeżo opracowany w toku konserwcji będzie się odróżniał od kamienia, zwłaszcza czyszczonego laserem, bo ta metoda czyszczenia pozwala zachować naturalną warstewkę patyny na powierzchni rzeźby. Tej patyny nie ma siłą rzeczy nowo opracowany flek. Z czasem i on pokryje się takim cieniutkim nalotem, jednak zanim to nastąpi rzeźba bez unifikacji wyglądałaby jak skupisko łatek, wężyków i innych kształtów, całkowicie rozbijając formę lwów. Dlatego czasami unifikacja jest nieodzowna, choć zgodzę się z autorem komentaża, że jeśli to jest możliwe, to należy ją ograniczać. Tu jednak uznano, że jest konieczna. Artykuł niestety nie opisuje skali zrealizowanego w tym przypadku przedsięwzięcia, a szkoda, bo wbrew opini komentatora włożono w konserwację tych rzeźb ogrom pracy. Fakt, że tego nie widać, ale taka jest rola konserwatora: to nie jego pracę ma być widać, tylko dane dzieło sztuki. Wydaje mi się, że wartość tej konserwacji bedzie można ocenić dokładnie tak jak napisał autor komentarza: za parę lat, bowiem zastosowane tutaj niestandardowe rozwiązania znacznie lepiej powinny wytrzymać próbę czasu. Czasu, z którym toczymy jako konserwatorzy dość nierówną walkę. Pozdrawiam
    już oceniałe(a)ś
    4
    0