Niedawno w 'Stołecznej' pisaliśmy o pomysłach stowarzyszenia Lepszy Służewiec na uzdrowienie tej okolicy. Jego członkowie postulują, by rozwijać tu transport szynowy kosztem samochodowego, a nawet stworzyć płatną strefę parkowania. Uważają, że ratusz powinien powołać pełnomocnika lub specjalny zespół koordynacyjny ds. Służewca Przemysłowego, który zająłby się przyszłością tego miejsca. Podobnie jak w Amsterdamie, gdzie w urzędzie miasta działa osobna komórka pracująca nad rozwojem największej dzielnicy biurowej miasta - Zuidas.
Po naszej publikacji z redakcją skontaktował się prof. Sławomir Gzell z Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Napisał, że wcale nie trzeba szukać w Amsterdamie, bo gotowe pomysły na rozwój Służewca już mamy. Studenci architektury Mordor wzięli na warsztat na swoich studiach magisterskich. Powstało sześć mniej lub bardziej realnych pomysłów na zmianę tej okolicy.
- Przeczytaliśmy w 'Stołecznej', że na Służewcu znajdują się stare bocznice kolejowe, z którymi nie wiadomo, co zrobić - wspomina prof. Gzell. - Pomyśleliśmy, że można te wąskie tereny otoczone tym straszliwym Mordorem przekształcić w parki liniowe. Oczywiście nie są to projekty od razu do wzięcia, raczej wizje. Staramy się szanować zapisy planu miejscowego, ale by miasto się rozwijało, z planem trzeba dyskutować.
W dzień Mordor pracuje, po południu i wieczorem śpi. A przecież nie musi tak być. Zwłaszcza że nie jest to już przestrzeń tylko dla pracowników. Przybywa mieszkańców. Studentki chciałyby ściągnąć tu jeszcze jedną grupę: pasjonatów. Czego? Oczywiście fantastyki, Tolkiena i hobbitów. Mogliby przyjeżdżać tu na konwenty fantastyki, konferencje czy zloty fanów.
Miałyby one się odbywać w budynkach poprzemysłowych, które dziś niszczeją i czekają na rozbiórkę. Zamiast burzyć, lepiej je wykorzystać i zaadaptować. W jednym z nich można też stworzyć przestrzeń coworkingową dla pracowników oraz obiekt kulturalno-sportowy dla mieszkańców, a w parterze: kuchnię społeczną i farmę miejską. To zintegruje różnych użytkowników tej przestrzeni. A wokół będą rozciągać się podłużne parki liniowe, które można by połączyć nawet z Polem Mokotowskim.
Mordor jest szary i przygnębiający, a siedzące w nim od rana do wieczora orki popadają w depresję. Autorki zainspirowały się więc chromoterapią, w której kolory stymulują różne części układu nerwowego człowieka i zaproponowały stworzenie między biurowcami pieszo--rowerowej promenady. Wzdłuż niej ciągnęłyby się punkty z usługami, food tracki, place zabaw, targi spożywcze czy ogródki społeczne. Wszystko ubrane w kolory: od zimnych, niebieskich przez śliwkę po barwy cieplejsze. Do tego horyzontalne parki liniowe, tworzące korytarze dotleniające, wielopoziomowe parkingi z zieloną elewacją, a nawet ścianką wspinaczkową, ścieżki rowerowe wytyczone kosztem zwężenia ulic (których większość zostałaby przekształcona w drogi jednokierunkowe).
Między biurowcami wyrasta niemal dziki las, z gąszczem igieł, liści i traw, w której zagubić się może każdy strudzony pracą ork. Trawiasta posadzka wchodzi, gdzie tylko się da: na ściany, dachy biurowców. Budynki niemal kryją się w zieleni. Las przecięty jest tylko systemem prostych, łamanych ścieżek, które łączą przestrzenie wspólne, akweny wodne i niewielkie pawilony z usługami. Wieczorem też jest nastrojowo, bo ścieżki podświetlone są neonami.
Koncepcja z Galendorem, czyli elficką krainą szczęśliwości dla ciężko pracujących orków, jest podobna, ale w jej przypadku ścieżki wiją się miękko wśród zieleni, podobnie jak zbiorniki z wodą. W parkach liniowych znajdują się m.in. tradycyjne parki linowe, które służą za rozrywkę dla pracowników i mieszkańców. Dzięki wspinaczce na platformy pozwalają też spojrzeć na Mordor z innej perspektywy.
Autorka powołuje się na kopenhaski Fingerplan, zgodnie z którym obszary zabudowane połączone liniami kolejowymi przecinają tereny zielone. W Mordorze proporcje trzeba odwrócić: nieczynne już bocznice kolejowe niemal zniknęły pośród biurowców. Można więc obudować je zielenią, by niczym kliny wcinały się w biurową tkankę Służewca.
Most połączyłby Mokotów z Ochotą, a do stacji PKP Służewiec prowadziłby podziemny tunel. A wśród szkła ciągnęłyby się połacie trawy, cieki wodne i niewielkie stawy, obszary zadrzewione. Znalazłoby się również miejsce na place zabaw, miejskie siłownie, stacje rowerów miejskich, amfiteatr. Wszystko po to, by orki chciały zostać w Mordorze dłużej. Nie tylko na nadgodziny.
Mordor obiektem turystycznym? Dlaczego nie. Autorzy proponują parki liniowe w trzech formach. Pierwsza to korytarz sielski z ogródkami społecznymi dla mieszkańców. Wspólne plony można by przetwarzać w otwartej kuchni. Korytarz biurowy to strefa spokoju, relaksu i medytacji. Będzie tu przystanek wewnętrznego autobusu pracowniczego, który połączy obszar całego Mordoru. Z kolei w korytarzu kultury obiekty poprzemysłowe posłużą za przestrzeń do prezentacji sztuki. W pawilonach ulicznych powstanie biblioteka i galeria. Na rogu Wołoskiej i Marynarskiej można stworzyć plac, przez który przebiegnie solarna kładka zbudowana z paneli słonecznych.
Autorzy są zapalonymi rowerzystami, swój projekt adresują przede wszystkim do pracowników biur, dzieci, ludzi młodych i jeżdżących na rowerach. Wzdłuż Domaniewskiej ma powstać ścieżka rowerowa o nieoczywistym przebiegu. Zamiast zwykłej, płaskiej, będzie miała górki, dołki, wzniesienia, które pozwolą wykonywać rowerowe sztuczki, jak na pumptracku. Taki krajobraz sprawi, że droga do pracy nie będzie codzienną nudą, ale przygodą. Samochody pod ziemię. Wzdłuż tuneli powstałyby też podziemne parkingi.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
no chyba, że chodzi o coś zupełnie innego.