Oto najładniejsze budynki 2013 r. Nasze subiektywne TOP 10

Jednym z najpiękniejszych budynków powstałych w Warszawie w 2013 r. jest biurowiec Plac Unii powstały na miejscu Supersamu. To jeden z ostatnich projektów, nad którymi osobiście pracował Stefan Kuryłowicz. Składa się z trzech budynków: trójkątnej, 90-metrowej wieży biurowej oraz okalających ją dwóch pięciopiętrowych budynków.

Fot. Jacek Marczewski / Agencja Gazeta

To pięciopiętrowe podium przecięte jest wewnątrz trzema wysokimi na 25 metrów kanionami, które są nakryte szklanym dachem. Dzięki temu wnętrza budynku są bardzo malownicze. Nie jest to budynek bez wad ? szkoda na przykład, że nie ma więcej sklepów dostępnych z zewnątrz. Jednak tylko mdła architektura nie budzi emocji. Ja lubię ten budynek. Dodał wielkomiejskiego szyku okolicom placu  Unii Lubelskiej. Nie widzę nawet grzechu w tym, że jego wieża widoczna jest w Łazienkach. Dla mnie to nowa Warszawa uprzejmie pozdrawiająca starą.

Fot. Jacek Marczewski / Agencja Gazeta

Dobra architektura nie musi być droga. Dlatego cenię osiedle Wilno, zbudowane na Targówku przez firmę Dom Development. Architekci z pracowni Hermanowicz Rewski zaprojektowali kawałek miasta tam, gdzie go nigdy nie było, na poprzemysłowych terenach Targówka. Ogromne osiedle jest na półmetku, kolejne budynki powstają co kilka miesięcy.  Prosta architektura niskich, trzypiętrowych, tynkowanych na biało domów dobrze współgra z przyjemnie wijącymi się uliczkami, urozmaiconymi tu i ówdzie niewielkimi placykami wyłożonymi kostką. Nie ma płotów kradnących publiczną przestrzeń, dyskretnie są ukryte na podwórkach.. Można? Można.

Fot. Adam Stępień / Agencja Gazeta

Biurowiec przy Chmielnej 25 jest jak szczypta pikantnej przyprawy, sprawiającej, że posiłek staje się pyszny. Zaprojektowany przez pracownię Bulanda Mucha budynek nadaje dziadziejącej Chmielnej europejskiego sznytu. To budynek-kalejdoskop, w jego ukośnych szybach odbija się ulica ? wystarczy zrobić krok, by zobaczyć inne odbicie. Lubię się bawić tymi widokami. Cieszę się też, że na parter budynku nie wprowadził się nudny sklep z drogimi torebkami, odwiedzany może przez pięć osób tygodniowo, tylko popularna sieć sklepów z zabawkami. Daje on Chmielnej zastrzyk spacerowiczów, potrzebny tej ulicy, jak haust tlenu tonącemu

Fot. Agata Grzybowska / Agencja Gazeta

Skromność i ekstrawagancja, konserwatyzm i futuryzm, architektura Marka Leykama i z kreskówki o Jetsonach ? czy można sobie wyobrazić trudniejsze połączenie? A architektom z pracowni JSK przy współpracy projektanta Massimiliano Fuksasa to się udało. Pierwsze dwa budynki kompleksu biurowego Business Garden przy Żwirki i Wigury to architektura, przy której biurowce ze Służewca Przemysłowego to tektura. Jest w niej rozmach, oryginalność i dbałość o detal. Jeżeli jeszcze nie robiliście zdjęć elewacji budynków podświetlanych promieniami zachodzącego słońca, odbijających się w sadzawkach na obsadzonym zielenią dziedzińcu Business Garden, to koniecznie nadróbcie to w dni wolne w te święta. Nie trzeba się umawiać, ani prosić o zgody ? biurowce nie są wygrodzoną płotami twierdzą. Szok.

Fot. Jacek Marczewski / Agencja Gazeta

Wieżowiec, który nie rozczarował. 160-metrowy apartamentowiec Cosmopolitan wygląda nawet lepiej, niż na wizualizacjach. Jest - mam nadzieję - zapowiedzią tego, jak w przyszłości będzie wyglądać zabudowa ul. Emilii Plater, przy której jest jeszcze miejsce na kilka wieżowców. Mam podejrzenie, że dobrą architekturę może zaprojektować tylko architekt z poczuciem humoru. A Helmut Jahn błysnął nim, malując spód nadwieszonej części wieżowca na amarantowo.

Fot. Kuba Atys / Agencja Gazeta

Drapacz chmur dzięki temu wygląda, jak model, któremu podczas sesji fotograficznej wiatr odchylił połę drogiej marynarki, odsłaniając kolorową jedwabną podszewkę. Uwielbiam patrzeć na ten budynek z ul. Próżnej, podziwiając, jak wyłania się zza drzew na placu Grzybowskim.

Fot. Kuba Atys / Agencja Gazeta

Biurowiec Le Palais. Czy to jeszcze inwestycja biurowa, czy już rękodzieło? Dwie XIX-wieczne kamienice u zbiegu Próżnej i placu Grzybowskiego latami niszczały. Nie raz i nie dwa wydawało się, że zostaną rozebrane, albo same się zapadną. Ale pojawił się cierpliwy inwestor, firma Warimpex, który zatrudnił utalentowanych architektów z wiedeńskiego biura OP Architekten.

Fot. Adam Stępień / Agencja Gazeta

Troskliwie wyremontował budynki, wydobywając blask każdego zachowanego lub pieczołowicie odtworzonego detalu. Kopciuszek zamienił się w księżniczkę, rudery ? w nowoczesne biurowce w XIX-wiecznych murach. Perełka. Niestety jedyna w naszyjniku ? po drugiej stronie Próżnej wciąż straszą rudery.

Fot. Sławomir Kamiński / Agencja Gazeta

Budowa biurowca Polskiej Spółki Gazownictwa o zbiegu Ludnej i Kruczkowskiego jest na ostatniej prostej. To kolejny dowód na to, że dobra jest ta architektura, która nikogo nie pozostawi obojętnym. Czarny, w przekroju ? trójkątny o mocno wyoblonych wierzchołkach, mieniący się kamiennymi okładzinami o różnej fakturze, ekstrawagancko podcięty u dołu ukośnym przeszkleniem. Zwraca na siebie uwagę, jak maserati na parkingu pełnym opli i fiatów.

A jednocześnie irytuje tym, że demonstracyjnie nie tworzy pierzei żadnej z ulic, zwieńczony jest potężną nadbudówką, jest odgrodzony płotem od odgrodzonego drugim płotem osiedla, z którym stanowi jeden kompleks. Imponuje i złości jak dom handlowy VitkAc ? oba budynki wyszły z tej samej pracowni Kuryłowicz&Associates

Fot. Adam Stępień / Agencja Gazeta

Oddany do użytku w kwietniu budynek Muzeum Historii Żydów Polskich wtopił się już w Warszawę, wydaje się, że stoi tam od zawsze. To kolejny budynek kameleon, który wygląda inaczej w zależności od tego, z którego miejsca się na niego patrzy i o jakiej porze dnia się na niego patrzy. Fińskiemu architektowi Rainerowi Mahlamaekiemu wyszło cacko, którym Warszawa może się chwalić na całym świecie. Oby jeszcze architektonicznemu poziomowi budynku dorównała wystawa w jego wnętrzu. Właśnie, jak długo jeszcze będziemy na nią czekać?

Fot. Agata Grzybowska / Agencja Gazeta

Nie potrafię już jechać Doliną Służewiecką nie odwracając głowy na Służewski Dom Kultury przy ul. Bacha.  To sześć budynków stylizowanych na wiejskie siedlisko, takie, jakie jeszcze na początku lat 70. ubiegłego wieku można było spotkać w tej części Warszawy.

Fot. Sławomir Kamiński / Agencja Gazeta

Domki pokryte są deskami z modrzewia syberyjskiego, mają dwuspadowe dachy, ale i ultranowoczesne ściany całe ze szkła. Architekci z pracowni WWAA i 137 kilo wykonali kawał świetnej roboty. Dom kultury jest praktycznie gotowy już od wiosny. Z powodu sporów dzielnicy z wykonawcą termin jego otwarcia wciąż stoi pod znakiem zapytania

Fot. Sławomir Kamiński / Agencja Gazeta

Hotel Saski przy placu Bankowym został troskliwie wyremontowany i przerobiony na biurowiec. Dodano mu oficynę, przez budynek frontowy przebito nowe przejście prowadzące z placu na podwórko, pod podwórkiem ukryto parking. Oficynę i podwórko urządzono według pomysłu scenografa Alana Starskiego. Dlatego to budynek z filmowej nibylandii: z witrynami w przejściu jak w kamienicach w Anglii, z metalowymi schodami ewakuacyjnymi jak w Nowym Jorku, z fałszywym postprzemysłowym klimatem.

Fot. Adam Stępień / Agencja Gazeta

Ale wszystko ma swój urok, może dzięki temu, że to wyjątek od reguły i zazwyczaj konserwator zabytków nie pozwala w Warszawie na takie ekstrawagancje. Gros prac budowlanych skończyło się jeszcze w zeszłym roku, ale budynek dopiero teraz budzi się do życia: w połowie roku w oficynie zaczęła działać restauracja Der Elefant, a kilka dni temu jedną czwartą powierzchni biurowej wynajęła firma paliwowa Lotos.

Fot. Adam Stępień / Agencja Gazeta