Choć jest godz. 7.15, na giełdę kwiatową przy ul. Bakalarskiej przyjechało kilkanaście zakonnic. Długo wybierały z oferty wieńców i wiązanek. Wyłowione egzemplarze siostry niosą właśnie do samochodu. Warto zwrócić uwagę, że kwiaty są skromne i stonowane w kolorach - zupełnie inne od pstrokacizny, która zazwyczaj panuje na cmentarzach.
Osobliwa kwiaciarnia na giełdzie przy Bakalarskiej. Choć półki uginają się od kwiatów, wewnątrz nimi nie pachnie. Nic dziwnego - żywe na tym zdjęciu są tylko kobiety. Reszta to niezwykle modne w ostatnich latach kwiaty sztuczne (import z Azji). Niby ładne i praktyczne, ale jednak coś tu nie gra: czy wypada na grobie babci położyć chiński plastik?
Na tym zdjęciu wszystko jest sztuczne: sztuczne anturium, sztuczny celofan, sztuczne są też wieńce z plastiku udającego jodłę widoczne na drugim planie.
Najwyraźniej w opinii przeciętnego człowieka zwykły znicz uwłacza pamięci zmarłych kojarząc się ze "zwykłym", a więc gorszym proszkiem do prania. Dlatego wzbiera moda na znicze udziwnione, barokowe, o rozbuchanej formie. Ktoś życzy sobie lampkę w formie kolejarskiej lampki albo znicz gięty w harmonijkę jak gaźnik od "emzety"? Tu jest wszystko.
Chrystus Frasobliwy zaszedł z przydrożnej kaplicy na ul. Bakalarską. Tu nie mieli nad nim litości: zapakowany w celofan, wyceniony na 30 zł gipsowy Zbawiciel cierpliwie czeka na kupca. Chrystus z Bakalarskiej występuje jako część większego założenia sakralno-funeralnego: obok Niego widoczny jest sarkofag na znicz. Po zapaleniu znicza Chrystusa można wyeksponować na płycie nagrobnej.
Drewniane buty zwane holendrami to tradycyjna pamiątka z Niderlandów. Wariacja na ich temat wykonana z łyka jest interesującym pomysłem na zamaskowanie nieestetycznej donicy na płycie nagrobnej. Do wyboru są prawe, lewe albo oba naraz. Dzięki pomysłowi nieznanego racjonalizatora nasz grób wyróżni się spośród tysięcy innych grobów na cmentarzu.
Czy to marketingowa wizualizacja grobu przystrojonego wieńcami produkcji tego mężczyzny? Niestety nie - to transport kolejnej partii wieńców na jedno ze stoisk przy Bakalarskiej. Uwagę zwraca egzotyczna forma kwiatów - wiadomy znak, że wyrosły w jednej z chińskich fabryk taniej tandety.
To nie warzywniak, lecz stoisko należące do właścicielki hodowli rolnej wyspecjalizowanej w działce funeralnej. Ozdobna (?) kapusta to od lat nieodłączny element nagrobnego folkloru. Już nie razi, choć wciąż trudno dopuścić myśl o umajeniu grobu bliskiej osoby pęczkiem marchewki czy kalarepą.
Ul. Bakalarska, godz. 7.30 rano. Życie tych kobiet upływa w podróży między giełdą kwiatową a Podlesiem Dużym nieopodal Białobrzegów. Panie Danuta i Małgorzata są dziś tu od północy, sprzedały już cały towar: gałęzie i liście leśnych krzewów i drzew. Teraz odpoczywają na pace auta. Wkrótce wrócą do domu, by od razu ruszyć w las po następną porcję runa. Potem się prześpią. Wieczorem znów wyruszą do Warszawy.
Ostatnie pożegnanie sprowadzone do wyboru najładniejszej tasiemki.
Pyzate cherubiny obsiadły każdą literę obcojęzycznego słowa. Łączą w barokowej formie świat doczesnych porywów serca z dotykiem (uściskiem?) pozaziemskich istot. Można wyobrazić je sobie zarówno na grobie ukochanej (ukochanego), jak i w pokoju nieletniej princessy marzącej o miłości ze szkolnego podręcznika do romantyzmu.
Wyznawcy animizmu, zagorzali ekolodzy i żyjący w świecie baśni również znajdą coś dla siebie przy Bakalarskiej. Rodzina rzekotek oraz Calineczki czekają na nabywcę. W przeciwieństwie do cherubinów wciąż trudno wyobrazić je sobie na grobie bez oskarżeń o obrazoburstwo i szyderczą kpinę z dnia zadumy.
Wychodzących z giełdy kwiatowej klientów żegna szpaler drobnych handlarzy naręcznych. Ten - najwyraźniej bardzo biedny - mężczyzna ma na sprzedaż tylko jedną zieloną gałązkę i, czego nie widać na zdjęciu, kilkanaście włoskich orzechów leżących na chodniku u jego stóp.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze