fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
1 z 16
Uroczystości pogrzebowe Józefa Piłsudskiego 17 maja 1935 r. Zdjęcie przedstawia kondukt na Nowym Świecie, w drodze z katedry św. Jana Chrzciciela na Pole Mokotowskie, skąd trumna z ciałem marszałka odjechała pociągiem do Krakowa. Piłsudskiego żegnały tłumy warszawiaków. Na budynkach pojawiły się żałobne dekoracje i czarne flagi, a uliczne latarnie spowite były kirem
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
2 z 16
Jedna z przedwojennych parad kawalerii na Polu Mokotowskim
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
3 z 16
Zdjęcie z 14 lipca 1938 r. Skauci z Francji idą z wieńcem i sztandarami do Grobu Nieznanego Żołnierza. W tle pomnik księcia Józefa Poniatowskiego i północne skrzydło Pałacu Saskiego.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
4 z 16
Fotografia z ok. 1938 r. Dzieci bawią się na rurce obok nowoczesnego przedszkola im. Michaliny Mościckiej przy ul. Bugaj 10, którego dyrektorką była Irena Zgrych, siostra Tadeusza Bukowskiego. W tle widać domy przy ul. Bugaj i sygnaturkę kościoła dominikanów pw. św. Jacka przy ul. Freta. Budynek przedszkola uległ zniszczeniu w czasie wojny.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
5 z 16
Kopanie rowów przeciwlotniczych w 1939 r. obok przedszkola im. Michaliny Mościckiej przy ul. Bugaj 10. Na zdjęciu widoczne są m.in.: dyrektorka przedszkola Irena Zgrych, siostra Tadeusza Bukowskiego (odwrócona plecami) i jej córka Ewa (w sukience w kratę). Na dalszym planie obrośnięty bluszczem Dom Profesorów UW przy ul. Brzozowej 12.
6 z 16
Zdjęcie z 1940 r. Widok spalonego Zamku Królewskiego po zbombardowaniu przez Niemców wrześniu 1939 r. Po lewej stronie kadru - remontowany budynek Mansjonarii przy ul. Świętojańskiej 2.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
7 z 16
Wybrzeże Gdańskie w końcu lipca 1944 r. Tadeusz Bukowski sfotografował niemieckie pojazdy wojskowe ze straganu prowadzonego przez swoją siostrę Marię. W oddali widać Most Kierbedzia. W tamtym czasie Bukowski zrobił serię zdjęć żołnierzy niemieckich i węgierskich oraz folksdojczów, którzy Alejami Jerozolimskim podążają na zachód po opuszczeniu z prawego brzegu Wisły przed dotarciem tam Armii Czerwonej.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
8 z 16
Zdjęcie z początku sierpnia 1944 r. Stanowisko powstańcze w Elektrowni Miejskiej na Powiślu. Podczas walk zakład był jednym z najważniejszych punktów strategicznych Warszawy, dostarczał miastu prąd. Powstańcy opanowali go już 1 sierpnia i utrzymywali do 5 września. Wśród obrońców broniących elektrowni byli jej pracownicy. Na zdjęciu na pierwszym planie Feliks Wodzyński 'Semek', dalej Wincenty Szantyr 'Ursyn', obaj ze Zgrupowania 'Cubryna'.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
9 z 16
Kolejki po wodę były codziennością powstańczej Warszawy, w której sieć wodociągowa co rusz ulegała zniszczeniu podczas ostrzału artyleryjskiego i bombardowań. Zdjęcie z 6 - 15 sierpnia 1944 r. przedstawia lej po bombie u zbiegu ulic Złotej i Zielnej, a w nim prowizoryczne ujęcie wody z uszkodzonej rury.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
10 z 16
Zdjęcie z 6 - 17 sierpnia 1944 r. Mali listonosze Harcerskiej Poczty Polowej opróżniają skrzynkę pocztową przy barykadzie obok gmachu PKO przy ul. Świętokrzyskiej. Służba ta działała niezwykle sprawnie, miała własną sortownię i cenzurę. W ciągu dwóch miesięcy powstania Harcerska Poczta Polowa dostarczyła adresatom blisko 200 tys. przesyłek.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
11 z 16
Zdjęcie z 17 - 20 sierpnia 1944 r. Dwóch powstańców pozuje Tadeuszowi Bukowskiemu przed barykadą zbudowaną z płyt chodnikowych w poprzek ul. Tamka u zbiegu z ul. Solec. W tle kamienica przy ul. Tamka 13 ze sklepem 'Owocarnia'.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
12 z 16
Zdjęcie z 17 - 20 sierpnia 1944 r. Ulica drewniana na Powiślu. Mieszkańcy niosą płyty chodnikowe, z których budowana jest barykada. Kobieta widoczna na fotografii to Halina Bukowska, żona autora zdjęcia. Perspektywę ulicy zamykają kominy Elektrowni Miejskiej
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
13 z 16
Fotografia z 17 - 20 sierpnia 1944 r. przedstawia powstańczy szpital przy ul. Dobrej 22/24. Sanitariuszka Halina Bukowska, żona autora zdjęcia, nakłada gips na przedramię starszego mężczyzny. Uwagę zwraca wiszący na ścianie plakat z godłem Polski i hasłem: 'Niech żyje rząd Rzeczypospolitej / Cześć walecznej Armii Krajowej'.
14 z 16
Przedstawienie powstańczego teatrzyku 'Kukiełki pod Barykadą', który organizował spektakle dla mieszkańców na podwórkach kamienic. Wśród aktorów jest dr filozofii Michał Dadlez (w okularach), dyrektor Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Adama Mickiewicza i współautor spektakli teatrzyku. Zdjęcie powstało na Powiślu między 23 a 28 sierpnia 1944 r.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
15 z 16
Zniszczone kamienice przy Rynku Starego Miasta, po stronie Dekerta. Walki o Starówkę należały do najcięższych w powstaniu warszawskim. Otoczona przez Niemców dzielnica była bombardowana i ostrzeliwana ze wszystkich stron. Powstańcy bronili jej do początku września. Kamienice widoczne na zdjęciu z 1945 r. mieszczą dziś Muzeum Warszawy.
fot. Tadeusz Bukowski / Muzeum Powstania Warszawskiego
16 z 16
Fotografia z ok. 1949 r. Junacy z Powszechnej Organizacji 'Służba Polsce' odgruzowują centrum Warszawy. Wysypują gruz z taczki do wagonu stojącego na torach ułożonych na ul. Zielnej. Na zdjęciu widoczna jest boczna ściana budynku PAST-y przy ul. Zielnej 37.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
>>Kościół św. Trójcy nie został trafiony bombą, bo nie mógł, obok stacjonowała bateria ciężkiej artylerii przeciwlotniczej.
Nie rozumiem zwiazku.
Po pierwsze: do czego to komentarz?
Po drugie: skąd taka informacja? Dostępne mi źródła zgodnie mówią, że kościół został trafiony niemiecką bombą. Z której strony padł "przypadkowy" pocisk?Informacja o polskiej baterii sugeruje, że to polska artyleria zniszczyła kościół.
Do tekstu w ktorym jest komentarz o bombie.
Z najnowszego informatora parafialnego ze wspomnień świadków.
Ani ostatnie, dotyczące wydarzenia, na którym gościem honorowym był sam Hitler.