Dariusz Bartoszewicz i Jan Fusiecki pisali w "Gazecie Stołecznej" z 8 kwietnia 1995 roku:
Podniosły moment przecinania wstęgi nastąpił o 12.21. Pierwszy nadciął ją szef komitetu naukowo-ekonomicznego przy dyrekcji metra prof. Jan Podoski, senior polskiej komunikacji: przed wojną elektryfikował warszawski węzeł kolejowy. Po 1945 r. pracował nad koncepcją rozwoju stołecznej komunikacji.
Potem cięli: premier Oleksy i prezydent miasta. Czwarte nożyczki, przygotowane najprawdopodobniej dla prezydenta Wałęsy, pozostały na tacy.
Dariusz Bartoszewicz i Jan Fusiecki pisali w "Gazecie Stołecznej" z 8 kwietnia 1995 roku:
Ze stacji Wilanowskiej odjechały dwa pociągi. Pierwszy z VIP-ami pomknął w stronę centrum miasta. Drugi pojechał na przeciwny kraniec, do stacji Kabaty.
Pociąg z VIP-ami był przepełniony. Usiąść udało się tylko najwyższym dostojnikom. Na jednej ławie zasiedli: marszałek Senatu Adam Struzik, prymas Józef Glemp, minister Blida, premier Oleksy i prezydent Święcicki. Metrem jechali też ambasador Rosji Jurij Kaszlew, rzecznik prasowy rządu Aleksandra Jakubowska i wicepremier Marek Borowski.
Dariusz Bartoszewicz i Jan Fusiecki pisali w "Gazecie Stołecznej" z 8 kwietnia 1995 roku:
Pociąg dotarł do stacji Politechnika. Goście wysiedli, ale po dwóch minutach wrócili na miejsca. Pociąg zawrócił i dojechał do stacji Racławicka. Stąd wszyscy poszli na bankiet do kasyna wojskowego w Al. Niepodległości.
W zamieszaniu na stacji Politechnika zagubił się były premier Tadeusz Mazowiecki. - Nie wiedziałem, gdzie jestem, taki był tłok - powiedział nam.
Dariusz Bartoszewicz i Jan Fusiecki pisali w "Gazecie Stołecznej" z 8 kwietnia 1995 roku:
Wielu dziennikarzom nie udało dostać się do pociągu z VIP-ami. BOR-owcy ich nie chcieli wpuszczać. Reporterów, m.in. BBC i "Życia Warszawy", pociąg wywiózł w stronę Lasu Kabackiego.
Decyzję o uruchomieniu metra zarząd Warszawy podjął 28 marca, zaraz po otrzymaniu niezbędnych zezwoleń. Dziesięć dni zajęło rozesłanie zaproszeń i zrobienie porządków.
Anna Kwiatkowska uspokajała czytelników w dzień po otwarciu metra:
Warszawska kolejka ma własny komisariat na stacji Politechnika, a na pozostałych - posterunki z dwoma policjantami. Na każdej stacji na złapanych przestępców czeka też areszt.
Policjanci patrolują peron, antresolę i przejścia podziemne. Są też w stałym kontakcie z centrum dowodzenia. Jeśli np. w wagonie dzieje się coś złego, pasażerowie mogą przyciskiem alarmowym powiadomić maszynistę. Ten z kolei ma łączność radiową z centralną dyspozytornią. Grasującego w wagonie kieszonkowca może więc spotkać przykra niespodzianka - czekający na peronie policjant.
Komendant podziemnego komisariatu planuje także utworzenie oddziału przeszkolonego m.in. w wykrywaniu i unieszkodliwianiu ładunków bombowych.
- Kiedy kilkanaście lat temu planowano metro, nikomu nie przyszło do głowy zabezpieczać je przed atakiem terrorystycznym. Teraz trzeba brać pod uwagę i taką możliwość - wyjaśnia Sapijaszko.
Anna Kwiatkowska pisała też o obawach strażaków związanych z metrem:
- Przyznaję, że rosyjskie wagony miały swoje ułomności. Wyposażenie zostało jednak przebadane, co trzeba wymieniliśmy i wszystko spełnia teraz polskie normy - zapewnia zastępca dyrektora Metra Adam Sapijaszko. - Strażacy najbardziej martwili się o to, jak przeprowadzić ewakuację pasażerów z kolejki zatrzymanej w tunelu. My uważaliśmy, że gdy wybuchnie pożar, lepiej jest jechać do stacji, niż stawać w tunelu. Po wizycie w Paryżu i Londynie, gdzie przyjęto podobne zasady, strażacy zgodzili się z nami.
- Choćby nie wiem co stało się w tunelu, kolejka musi dojechać do stacji - mówi Adam Sapijaszko.
Dlaczego uroczyste otwarcie metra odbyło się na stacji Wilanowska? - Bo jest najładniejsza, największa i z najdłuższym peronem - tłumaczył Jarosław Osowski.
Na Wilanowskiej największe wrażenie robi przestronna hala. Wieńczy ją kasetonowy sufit, szeroki na 20 i długi na 150 metrów. Po obu stronach, nad torami, umieszczono galerie, którymi można przejść z jednego końca stacji na drugi. Na środku peronu, na wysokości wejścia z wysepki tramwajowej, galerie łączy poprzeczny chodnik. Z niego również zjedziemy na peron schodami ruchomymi - pisał.
Jarosław Osowski nie mógł wyjść z podziwu dla wyglądu stacji Wilanowska:
To jedyna stacja, na której peronie ułożono geometryczny wzór. Sprowadzone ze Szwecji granitowe płyty są czerwone, brazylijski czarny labradoryt "ubatuba" pobłyskuje zielenią.
Z kolorami podłogi doskonale komponują się pastelowe barwy ściennych kafelków. Dominuje kolor łososiowy.
Dobrano do niego różowe framugi drzwi wejściowych. Za nimi spotkamy punkt informacyjny umieszczony nietypowo w oszklonej budce tuż przy kasownikach, a przed schodami prowadzącymi na peron.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze