Aeroklub Warszawski ma 88 lat [ZDJĘCIA Z LAT 30.]

Widzowie przyglądający się pokazom na zakończenie kursu akrobacyjnego Aeroklubu Warszawskiego w czerwcu 1939 r. Pośrodku na leżaku siedzi wiceminister komunikacji Jan Piasecki. Zdjęcie zostało zrobione na Polu Mokotowskim miej więcej w okolicy dzisiejszego pubu Merlin. W głębi widać niskie "dworkowe" zabudowania Zakładu Hodowli Roślin, przeniesionego w 1923 r. na południowe obrzeże Pola Mokotowskiego z ul. Koszykowej 77. Dziś odrestaurowane budynki stoją frontem do ulicy Rostafińskich.

Wnętrze lokalu Aeroklubu RP w latach 30 XX w. Aż do września 1939 r. Centrala Aeroklubu RP mieściła się przy Krakowskim Przedmieściu 11. Tutaj też znajdował się lokal klubowy. Warsztaty i pomieszczenia znajdowały się przy Rakowieckiej 20. Fotografia Jan Binek.

Zdjęcie z pokazu na zakończenie kursu akrobacyjnego Aeroklubu Warszawskiego w czerwcu 1939 r. Pilot Stefania Wojtulanis wysiada z samolotu po zakończonym locie. Zdjęcie zostało wykonane w pobliżu miejsca gdzie dziś wznoszą się zabudowania Biblioteki Narodowej. W głębi widać świeżo ukończony gmach Głównego Urzędu Patentowego w al. Niepodległości. Zaprojektowany przez Rudolfa Świerczyńskiego był jednym z pierwszych obiektów dzielnicy im. marszałka Józefa Piłsudskiego planowanej na Polu Mokotowskim. Jeszcze dalej widać budynki przy placu Unii Lubelskiej. Wkrótce po wybuchu wojny Stefania Wojtulanis zgłosiła się do wykonywania lotów łącznikowych na samolocie RWD-8. Po 17 września razem z polskim lotnictwem ewakuowała  się do Rumunii. Służyła jako kurier podróżując po Rumunii, pomagając w ucieczkach i dostarczając dokumenty lotnikom chcącym przedostać się do Francji, gdzie też sama trafiła. Później już w Wielkiej Brytanii pilotowała samoloty z fabryk i warsztatów naprawczych na lotniska różnych jednostek. Wśród nich były też bombowce. Wraz z Anną Leską była w 1941 r. pierwszą cudzoziemką powołaną do brytyjskiej Pomocniczej Służby Transportowej. Po wojnie razem z mężem, pułkownikiem lotnictwa Stanisławem Karpińskim wyemigrowała do USA.

Uroczystość przyjęcia do szkoły Aeroklubu Warszawskiego w czerwcu 1931 roku. Na zdjęciu przysięgę na symboliczny korkociąg składa Anna (Hanna) Henneberg. Była pierwszą pilotką wyszkoloną w Aeroklubie Warszawskim. Dodajmy jeszcze, że pilotem był też jej młodszy brat Zdzisław Karol Henneberg, zaś jej kuzynem Janusz Meissner, oficer lotnictwa wojskowego, weteran wojny bolszewickiej 1920 roku, autor dziennikarz i pisarz.

Grupa uczniów przyjętych w 1931 r. do szkoły Aeroklubu Warszawskiego w Warszawie na lotnisku mokotowskim. Od lewej widzimy posła na sejm Jana Rudowskiego (był żołnierzem w wojnie 1920 r. został ranny 17 sierpnia 1920 r. w szarży 1 Pułku Szwoleżerów pod Ćwiklinem ), inżyniera Zaleskiego, Krassowskiego, Annę (Hannę) Henneberg, dyrektora Berezę oraz dwóch  Estończyków  Rycharda Tomsona i Harryego Hubela.

Dwóch Estończyków Harry Hubel i porucznik rezerwy Rychard Tomson przyjęci w 1931 r. do szkoły Aeroklubu Warszawskiego w 1931 r. W tle widać budowane dopiero domy kolonii Staszica na Ochocie.

Przekazania przez LOPP trzynastu samolotów RWD-8 i RWD-13 aeroklubom: warszawskiemu, poznańskiemu, wileńskiemu i śląskiemu. Uroczystość miała miejsce w grudniu 1932 r. na lotnisku mokotowskim.

Uroczystość wręczenia nagród na zakończenie sezonu w Aeroklubie Warszawskim w roku 1937. Na zdjęciu widać wiceministra komunikacji Aleksandra Bobkowskiego wręczającego nagrodę lotniczce Wandzie Modlibowskiej z aeroklubu poznańskiego. Modlibowska w 1934 r. ustanowiła dwa pierwsze rekordy szybowcowe Polski, zaś w 1937 na szybowcu Komar bis konstrukcji Antoniego Kocjana ustanowiła kobiecy rekord świata w konkurencji długości trwania lotu (24 godziny i 14 minut). Za to właśnie osiągnięcie jest nagradzana na zdjęciu. W czasie wojny obronnej 1939 r. była pilotem łącznikowym. Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim. W 1945 aresztowana przez NKWD zesłana zostanie aż na Ural. Wieziona na przesłuchanie do Niemiec uciekła z transportu we Frankfurcie i w 1946 r. powróciła do Polski. Rodzimi komuniści aresztują ją ponownie na półtora roku. Po wyjściu z więzienia pracować będzie na Polu Mokotowskim w gmachu Urzędu Patentowego, a po roku 1956 zostanie członkiem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa.

Uroczystość wręczenia nagród na zakończenie sezonu w Aeroklubie Warszawskim w roku 1938. Wiceminister komunikacji Aleksander Bobkowski wręcza pilotowi szybowcowemu Tadeuszowi Górze puchar ufundowany przez ministra komunikacji Juliusza Ulrycha za najdłuższy przelot. 18 maja 1938 r. Tadeusz Góra przekroczył w swobodnym locie na szybowcu PWS=101 barierę 500 km. W czasie wojny w Wielkiej Brytanii Góra trafi do polskiego dywizjonu myśliwskiego 316. Swój pierwszy lot bojowy odbył w nim 14 października 1941 r.  Łącznie wykonał 111 lotów. Miał na koncie zestrzelenie 4 niemieckich samolotów, rakietę V1, oraz uszkodził okręt podwodny.

Zawody balonowe juniorów rozgrywane we wrześniu 1938 r. na Polu Mokotowskim z inicjatywy sekcji balonowej Aeroklubu Warszawskiego. Na fotografii widzimy start balonu z Legionowa. Już w 1921 do Legionowa z Poznania przeniesiono Centralne Zakłady Aeronautyczne produkujące m.in. balony wojskowe. Początkowo w Legionowie balony remontowano, ale od 1924 rozpoczęto tu własną produkcję. W roku 1938, gdy powstało zdjęcie, w Legionowie major Jerzy Mazurek oraz inż. Józef Paczos zaprojektowali największy balon świata nazwany "Gwiazda Polski". Niestety balon spłonął zanim udało się nim wystartować. W głębio zdjęcia widać hangary lotnicze na Polu Mokotowskim. Stały na tyłach toru wyścigowego ciągnącego się wzdłuż ulicy Polnej.

Załoga balonu z Legionowa podczas zawodów juniorów we wrześniu 1938 r. organizowanych z inicjatywy sekcji balonowej Aeroklubu Warszawskiego. Na zdjęciu w gondoli balonu widzimy pilota balonowego Fr. Wilkoszowskiego i pomocnika pilota K. Wilkoszowskiego.

Ta fotografia powstała w grudniu 1932 r. w siedzibie Aeroklubu RP przy Krakowskim Przedmieściu 11 podczas obchodów jego pięciolecia. Od lewej widoczni pułkownik Ludomił Rayski (siedzi czwarty z lewej), inżynier Alfons Kuhn (siedzi drugi z lewej), prezes ZG Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Zenon Martynowicz (siedzi trzeci z prawej), pułkownik Czesław Filipowicz (siedzi pierwszy z lewej), profesor Czesław Witoszyński (siedzi drugi z lewej), podpułkownik Hilary Grabowski (siedzi drugi z prawej), podpułkownik Franciszek Wiedeń (siedzi pierwszy z prawej), sekretarz generalny Aeroklubu Polskiego major Bogdan Kwieciński (stoi w mundurze i okularach), kapitan Bolesław Orliński (stoi na lewo za B. Kwiecińskim), dyrektor Polskich Linii Lotniczych LOT Wacław Makowski (stoi za H. Grabowskim), prezes Aeroklubu Warszawskiego kapitan Tadeusz Halewski (stoi pod ścianą w mundurze na lewo za W. Makowskim), konstruktor lotniczy Jerzy Wędrychowski (stoi pierwszy z lewej), konstruktor lotniczy Jerzy Drzewiecki (stoi pierwszy z prawej w okularach), kapitan Ignacy Giedgowd (stoi drugi z lewej).

Za sterami tego samolotu siedzi niemiecki lotnik Kurt von Kunau. Wykonuje akrobacje na samolocie podczas zawodów samolotów turystycznych na lotnisku mokotowskim w maju 1930 roku.

Mistrzostwa pilotów Aeroklubu Warszawskiego na Polu Mokotowskim w 1937 r. Przy samolocie stoi Mirosław Maciejewski. Został wówczas zwycięzcą mistrzostw o puchar "Skrzydlatej Polski". W zawodach startowało 23 pilotów samolotowych. W głębi widać zabudowania w rejonie Lekarskiej. Wawelskiej i al. Niepodległości.