To rozemocjonowało wszystkich. Najwęższy dom, jeśli nie świata, to Polski, wciśnie się między punktowiec i kamienicę na Woli między blokami przy Żelaznej i Chłodnej. W najszerszym miejscu będzie miał 152 cm. To będzie pracownia m.in. izraelskiego pisarza Etgara Kereta. Pomysłodawca i projektantem jest Jakub Szczęsny.
Zebraliśmy inne niezwykłe warszawskie budynki - najwyższe, najdłuższe, najstarsze, a nawet takie z najwyższą ścianą krzywoliniową.
Jeśli policzyć wszystkie załamania i meandry najdłuższy jest blok przy ul. Ostrzyckiej na Przyczółku Grochowskim. Wije się na długość niemal 2 km wokół trzech półotwartych, wewnętrznych dziedzińców. Zbudowano go w latach 1968-74. Blok tworzą 22 segmenty mieszkalne połączone ze sobą wielokondygnacyjną galerią. Stanowiła ona główną oś komunikacji pieszej osiedla - dziś jednak podzielona jest kratami.
To blok przy Kijowskiej 11. Ma 508 metrów. Zaprojektowany przez Jana Kalinowskiego tworzy niemal całą pierzeję ul. Kijowskiej. Kiedy budowano go w czasach PRL-u budził dumę miejscowych władz. Jest częścią osiedla Szmulowizna wznoszonego od 1969 r. i zajmującego spory obszar pomiędzy Kawęczyńską, Ząbkowską, Białostocka i Kijowską.
Oczywiście Pałac Kultury. Gdy powstawał w latach 1952-55 był też drugim co do wielkości budynkiem Europy. Zaprojektował go radziecki architekt Lew Rudniew.
"Wysokość budynku wyznaczali Polacy w obecności architektów radzieckich. Wyglądało to mniej więcej tak: komisja stała na praskim brzegu Wisły, ponad Marszałkowską latał kukuruźnik z przywiązanym balonem, komisja drogą radiową ustalała wysokość z pilotem. Rudniew krzyknął: "Starczy!" przy 100-120 m. "Nas ogarnął niepojęty amok wysokości - po każdym nawrocie dyspozycja: "Wyżej". To za naszą sprawą ta wysokość" - wspominał Sigalin. On też zadecydował o rozmiarach pl. Defilad." - pisze Jerzy S. Majewski w "Spacerowniku. Warszawa śladami PRL-u".
Wysokość PKiN-u od ziemi do wierzchołka iglicy: 230 m 68 cm. Dach jest na wysokości 180 m. Liczba pomieszczeń: 3288, powierzchnia użytkowa: 123 tys. m kw., czyli ponad 12 ha. Stalowy szkielet gmachu waży 25 tys. ton.
Znajduje się jednak w Warsaw Trade Tower (dawny budynek Daewoo) przy Towarowej na Woli. Jego całkowita wysokość to 208 m, do dachu - 184 m. Ma 42 piętra. Ostatnie kondygnacje mają przeznaczenie techniczne, najwyższe biura ulokowane są na piętrze 39., którego podłoga znajduje się ok. 155 m nad ziemią.
To dziś oczywiście maleństwo. Powstał w latach 1908-10 przy Zielnej 39 wg projektu Izaaka Gustawa Clasona. Był siedzibą Centrali telefonicznej Cedergren, do dziś znany jest jako PASTa. Wznosi się 61 m od fundamentów, a 51 od poziomu chodnika.
Za to najwyżej położony warszawski basen znajduje się na 43 i 44 piętrze hotelu InterContinental. Nie każdy może tam wejść - trzeba być gościem hotelu lub wykupić roczną kartę. Budynek zaprojektowała pracownia Tadeusz Spychała&Partnerzy. Powstał w 2003 r. Ma 164 m, do dachu - 153 m.
To Rondo 1 przy rondzie ONZ. Wielu warszawiaków lubi go, bo jest pięknie rozświetlony nocą. Ma 192 metry, do dachu - 168 m. Zaprojektowało go jedno z najlepszych biur architektonicznych na świecie - firma Skidmore, Owings and Merrill. Jako pierwszy w Europie otrzymał certyfikat ekologiczny LEED Gold. Odkąd zaczął się o ów certyfikat starać m.in. zmniejszono w nim zużycie wody o 30 proc., używa się w nim tylko biodegradowalnych środków czystości, a 10 proc. energii pochodzi z elektrowni wiatrowych.
Znajdują się pod biurowcem Wolf przy Marszałkowskiej. Postawiła go firma Wolf Immobilien Polen należąca do krakowskiej rodziny Likusów. Biurowiec ma pięć podziemnych kondygnacji. Najniższa znajduje się ponad 20 m pod poziomem gruntu - głębiej niż metro przebiegające tuż obok, pod ul. Marszałkowską. Cztery z tych pięter zajmuje parking na blisko 150 samochodów.
Zbudowano obok Arkadii, czyli największego centrum handlowego. Może pomieścić ponad 4 tys. samochodów.
Żaden warszawski wieżowiec nie był budowany aż tak długo - 26 lat.
"Wczoraj jugosłowiańscy budowniczowie z Generalexport Giposs uroczyście przekazali drapacz użytkownikom. Tym samym zdjęto z tego miejsca, gdzie stała do powstania w getcie synagoga, krążącą w mieście anegdotę o klątwie rabina" - pisała "Gazeta " 8 stycznia 1992 r. Rzeczywistym powodem przedłużania się budowy był bałagan. Fundamenty kopano latami, stalowy szkielet konstrukcyjny wieżowca zdołano zmontować ok. 1975 r. Niebawem elewacje obłożono złocistymi panelami z metalu i pomarańczowymi szybami i wieżowiec nazywano "złocistym". Dopiero u schyłku PRL-u podpisanie umowy z firmami z Jugosławii przerwało złą passę i drapacz w ciągu kilkunastu miesięcy został ukończony, a przy okazji zmieniony na "błękitny". Wieżowiec ma 120 metrów, a do dachu - 99,08 m.
Za najstarszy istniejący do dziś warszawski budynek uchodzi kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny przy ul. Przyrynek 2. Został zbudowany w 1411 r., a ufundowali go ks. Janusz Starszy i jego żona Anna Mazowiecka. Dzwonnicę dobudowano w 1518 r. W czasie II wojny został zniszczony i odbudowany w 1956 r. w formie zbliżonej do pierwotnej.
Znajdują się w budowanym Muzeum Historii Żydów Polskich. Są wysokie na 20 m i długie prawie na 70 m. Wyginają się w pionie i poziomie, wyglądając jak wąwóz wyrzeźbiony przez wodę w wapiennej skale. To najtrudniejszy fragment konstrukcji muzeum. - Z tym elementem muzeum było związane bardzo duże ryzyko. To bezprecedensowy unikatowy projekt. Serce muzeum, wobec którego postawione są niezwykłe wymagania estetyczne - przypominał były dyrektor muzeum Jerzy Halbersztat, kiedy w listopadzie 2010 r. budowę odwiedził fiński projektant Muzeum Rainer Mahlamäki.
Wzniesiono ją za prezbiterium budowanej Świątyni Opatrzności Bożej na Wilanowie. Ma 25 metrów (tyle co siedmiopiętrowy blok) i wygląda jak zdjęcie łopoczącego sztandaru. Jest nie tylko wygięta w poziomie, bo powstała na wycinku okręgu, ale faluje także w pionie jak nabierający wiatru żagiel. Jej budowa zajęła robotnikom z firmy Warbud pół roku.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze