Odeszli w 2012: pożegnaliśmy znanych warszawiaków

Wielki aktor, filmowy i teatralny, uwielbiany przez publiczność, zmarł we śnie 21 lipca w mieszkaniu na Mokotowie. 11 listopada skończyłby 88 lat.

Rektor warszawskiej PWST, dyrektor Teatru Polskiego, prezes Związku Artystów Scen Polskich, po wakacjach miał wrócić do nauczania w Akademii Teatralnej (planował międzywydziałowe zajęcia "Teatr w anegdocie"), a w Teatrze Narodowym rozpocząć próby do spektaklu "Fredraszki" w reżyserii Jana Englerta.

W Teatrze Narodowym zagrał swoją ostatnią rolę teatralną: Hrabiego Szabelskiego w "Iwanowie". Pochowany Warszawie na Starych Powązkach.

Najwybitniejszy polski bokser, dwukrotny mistrz olimpijski, dwukrotny mistrz Europy, ośmiokrotny mistrz Polski. Stoczył 348 walk w karierze; 317 wygrał, sześć zremisował, 25 przegrał.

- Kulej nie był tylko sportowcem, był także wspaniałym człowiekiem. Miał żelazny kręgosłup moralny, zawsze wiedział co jest dobre, co złe. Przekazywał mi wiele cennych uwag, nie tylko sportowych. Zawsze był ze mną, nie ważne czy wygrywałem, czy przegrywałem. Zawsze był ze mną. To był człowiek z olbrzymią pasją - mówił po śmierci mistrza, jego przyjaciel Marcin Najman.

Z kolei brązowy medalista olimpijski z Moskwy (1980) Krzysztof Kosedowski wspominał - Ciągle wszystkich rozśmieszał. Miał niezwykłe poczucie humoru. Przy każdej okazji opowiadał anegdoty, sypał dowcipami z rękawa. Czasami słuchałem jego kawałów setki razy, a za każdym razem śmiałem się niemal do łez.

Jerzy Kulej nigdy nie leżał na deskach ringu.

Bokser zmarł 13 lipca. Został pochowany jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Pomysłodawca, twórca i pierwszy dowódca jednostki GROM. Absolwent liceum im. Reytana i wydziału prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W PRL funkcjonariusz wywiadu w Służbie Bezpieczeństwa. Po 1989 r. wszechstronnie wyszkolony żołnierz sił specjalnych. Odszedł z wojska w stopniu generała brygady. Znany z bezkompromisowych poglądów, często komentujący w mediach sprawy związane z obronnością kraju. 16 czerwca 2012 r. zastrzelił się w garażu budynku na Mokotowie, w którym mieszkał. Miał 66 lat.

Wybitny reżyser teatralny zmarł 10 października w Warszawie. Właśnie miał rozpocząć próby do nowego spektaklu "Węzłowisko" w Teatrze Narodowym, kończył telewizyjną rejestrację "Tanga".

Z Narodowym związany był od 2003 r i przez te niespełna dziesięć lat przygotował tu kilka znakomitych przedstawień: "Błądzenie" (2004 r)  i "Kosmos" (2005 r) według Gombrowicza, sztuki swojego ulubionego autora Sławomira Mrożka: "Miłość na Krymie" (2007 r) i "Tango" (2009 r.), a w ubiegłym sezonie "Sprawę" według Słowackiego. Za ten ostatni dostał pośmiertnie - Feliksa Warszawskiego w kategorii "najlepsza reżyseria". Pochowany w Krakowie w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim.

Był bardem Solidarności, współautorem jej nieformalnego hymnu, czyli "Murów". Komponował muzykę do wierszy Zbigniewa Herberta, wspólnie z Jackiem Kaczmarskim i Zbigniewem Łapińskim tworzył przez wiele lat zespół.

Przemysław Gintrowski znany był też z muzyki filmowej, jego piosenki można usłyszeć m.in. w "Człowieku z żelaza" Andrzeja Wajdy, "Matce Królów" Janusza Zaorskiego czy "Zmiennikach" Stanisława Barei.

Prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla miasta, w którym mieszkał i tworzył, został też uhonorowany Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.

Przemysław Gintrowski pochowany został na cmentarzu w Wilanowie.

Baryton liryczny z tenorycznymi tendencjami. Tak o sobie mówił Kocoń, piosenkarz, estradowiec pełną parą, tak w kraju, jak i podczas długiego pobytu w Ameryce.

Był jedną z większych gwiazd muzyki polskiej popularnej z całym arsenałem przebojów, lirycznych jak choćby "Moje chryzantemy" ("Gdy mnie sen zagubi, albo me kochanie. Słońce się dopali, cóż mi pozostanie, cóż pozostanie, Chryzantemy zawsze wierne i oddane"), wojskowych, np. ,,Piosenka w polowym mundurze" ("Polowy nosi mundur i proste słowa zna, muzykę do niej pisał skowronek albo wiatr").

Waldemar Kocoń pochowany jest na Starych Powązkach.

"Gondolierzy Znad Wisły", "Wymyśliłam Cię", "Motylem jestem". To tylko kilka ze szlagierów z bogatej dyskografii jednej z najpopularniejszych i najpiękniejszych polskich artystek estradowych. Występowała w Polsce i zagranicą, a w swoim repertuarze miała również piosenki francuskojęzyczne. Dzieliła scenę z największymi artystami krajowymi, ale też i legendami piosenki, Charlesem Aznavourem czy Mireille Mathieu.

Pochowana jest Starych Powązkach.

Znany dziennikarz sportowy. Warszawiak od urodzenia. Pisał m.in. w "Kurierze Polskim", "Życiu Warszawy" i "Gazecie Wyborczej". W latach 70. był sprawozdawcą trzech kolejnych olimpiad. W 1975 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 17 grudnia 2011 r. w wyniku pożaru we własnym mieszkaniu przy ul. Świętojerskiej, do zaprószenia ognia doszło najprawdopodobniej od zapalonego papierosa. Miał 84 lata.

Jego głos znają wszyscy dzisiejsi trzydziesto, czterdziestolatkowie. I to nie tylko ci sentymentalni. To on właśnie podkładał głos w Przygodach rozbójnika Rumcajsa, jednej z najlepszych bajek dla dzieci.

Urodzony w Warszawie Wróblewski był aktorem teatralnym i filmowym, przez wiele lat związany był z Łodzią, grał w Teatrze im. S. Jaracza, wykładał na PWSFTviT oraz łódzkiej Akademii Muzycznej. Odznaczony został Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Pochowany jest na Starych Powązkach.

- Grał w sposób tak przejmujący, że zdarzało się, że na koncertach w czasie jego solówek ludzie płakali, ja też płakałem - wspominał Szukalskiego redaktor naczelny magazynu "Jazz Forum" Paweł Brodowski, dodając, że płyta "Time Killers", nagrana w 1984 r. z Wojciechem Karolakiem i Czesławem Bartkowskim, została uznana przez krytyków najlepszym albumem polskiego jazzu w latach 80.

"Time Killers" to tylko fragment z imponującej, niesamowitej dyskografii saksofonisty. Zaczynał pod koniec lat 60., by przez kolejne 40 lat współtworzyć brzmienie polskiego jazzu, często grając z największymi, od Tomasza Stańki, przez Józefa Skrzeka, po Mulatu Astatke.

Tomasz Szukalski pochowany jest na Cmentarzu Bródnowskim.

Był pianistą, kompozytorem, aranżerem, wokalistą. Komponował tak piosenki, jak i muzykę filmową i teatralną. Lista jego nagród jest równie długa i imponująca, jak spis artystów, z którymi współpracował (m.in. z Ewą Bem, Ireną Jarocką, Anną Jantar).

Jego muzyka fascynuje kolejne pokolenia fanów. Na wydanej kilka lat temu składance "Polish Funk" przygotowanej przez kolektyw didżejski Spul Service znalazły się dwie kompozycje Figla "Dyplomowany galernik" oraz "Agent 008".

Zmarł 22 grudnia 2011 r. Pochowany jest na cmentarzu służewskim.

Jeden z najwybitniejszych twórców powojennego teatru, reżyser teatralny, wieloletni dyrektor Teatru Współczesnego, zmarł 5 sierpnia w Warszawie. Miał 95 lat.

Dyrektorem Teatru Współczesnego był przez 35 lat, do 1981 roku.

To tu powstały jego znakomite spektakle m.in. "Kariera Artura Ui" Brechta z Tadeuszem Łomnickim, "Tango" Mrożka z Wiesławem Michnikowskim i Mieczysławem Czechowiczem, "Matka" Witkacego z Haliną Mikołajską.

Wprowadzał na polski afisz nową dramaturgię współczesną, dużo reżyserował za granicą. Po latach, w 2001 roku powrócił na Mokotowską. To właśnie wtedy powstał jego "Komediant" Bernharda, "Ambasador" Mrożka i "U celu" Bernharda. Pochowany na Powązkach Wojskowych.