Czasem w tunelach metra pojawiają się niezapowiadani goście. Przynajmniej kilkukrotnie wbiegały tam psy. Wizyty czworonogów odnotowaliśmy w "Gazecie" dwa razy. Pewnego październikowego wieczora 2009 roku średniej wielkości kundelek wskoczył na tory na stacji Plac Wilsona.
Tak to opisał wówczas bloger Krzysztof "Semp" Bielecki, który był świadkiem zdarzenia: "Pomiędzy stacją Dworzec Gdański a Plac Wilsona pociąg metra zwalnia. Maszynista zaczyna trąbić. Najpierw raz, a później drugi i trzeci. Nagle przez radiowęzeł rozlega się komunikat. 'Drodzy pasażerowie! Wolniejsza jazda spowodowana jest tym, że na torach jest pies'. Pies uciekł w głąb tunelu. Dopiero podczas nocnej przerwy pracownicy metra znaleźli go całego, choć wystraszonego. Zwierzak miał pod skórą wszczepiony czip. Udało się ustalić właściciela".
Pies zwiedzał także metro we wrześniu 2010 roku. Biegał w tunelu przez blisko dwie godziny. Zauważono go ok. godz. 8 rano, jak wbiegał do tuneli ze stacji Marymont. Dyżurni nie zdecydowali się wtedy wstrzymać ruchu pociągów. Piesek musiał się wtedy chować w zakamarkach tunelu. Metro w końcu zatrzymano po godz. 10. Wyłączono zasilanie na trzeciej szynie, żeby strażnicy miejscy z ekopatrolu mogli go złapać. Zajęło im to kilkanaście minut i ruch wznowiono. Kundel był wystraszony, ale cały. Miał obrożę, ale nie miał wszczepionego chipa. Strażnicy miejscy przewieźli go do schroniska Na Paluchu, gdzie czeka na właściciela.
Fot. SM
W marcu tego roku wyobraźnię warszawiaków rozpaliła wizja 12 linii metra w stolicy. Stworzył ją grafik Bartosz Różalski. Wizja powstała w ramach dyplomu na Wydziale Grafiki poznańskiej ASP. Według tych planów niemal każdy warszawiak miałby stację metra w pobliżu swojego domu. Mało tego. Niektóre linię wybiegałyby poza stolicę - do Sękocina, Janek czy do Konstancina-Jeziorny.
- Na pomysł stworzenia mapy sieci metra wpadłem, jadąc do pracy, kiedy mój bus stał w dużych korkach (kwiecień/maj tuż przed Euro 2012). Stworzenie mapki z przerwami zajęło mi tydzień. To sprawiło mi frajdę. Pomyślałem też, że może dojdzie do dyskusji na temat realnego stworzenia sieci metra warszawskiego. Często podróżujemy z żoną po świecie i ilekroć wracamy do Warszawy, to łatwo można dostrzec różnicę w sieci metra w porównaniu z innymi miastami - stwierdził autor.
Tuż przed otwarciem w 2005 roku stacji Plac Wilsona przez stolicę przetoczyła się wielka dyskusja: Jak ma brzmieć komunikat z zapowiedzią - "Plac Wilsona" czy "Plac Łilsona"? Starsi stawiali na tę pierwszą wersję a młodsi na drugą. Ostatecznie zwyciężyła nazwa w wersji spolszczonej - przez "w". Po pierwsze mocno poparł ją sam Ksawery Jasieński, czyli słynny lektor, który zapowiada kolejne stacje. - Tak się mówi już od czasów przedwojennych - podkreślał.
Decydujący głos miała Rada Języka Polskiego. - Komunikat powinien brzmieć: "Następna stacja Plac Wilsona", przez "wu". Tak mówi się od czasów przedwojennych. Od urodzenia mieszkam w Warszawie i zawsze słyszałem "plac Wilsona" - mówił "Gazecie" prof. Andrzej Markowski, przewodniczący Rady Języka Polskiego
W styczniu 2010 roku kontrowersje wywołał obraz "Boże Baranki", który pojawił się stacji metra Marymont. Dzieło namalowane na jednej ze ścian podziemnego przystanku przedstawiało stado białych i czarnych baranków fruwających wśród chmur nad Pałacem Kultury i Nauki. Namalowała go Julia Curyło, absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. U niektórych praca wywołała głośne protesty. Baranki kojarzyły im się z gadżetami z sex shopu.
- Wprost odnoszą się do gadżetów sprzedawanych w sex shopach dla tych biednych ludzi, którzy są dotknięci chorobą zoofilii i którzy przez brak odwagi lub przez brak owiec w okolicy uciekają się do takich zakupów - uzasadniał Rafał Porzeziński ze stowarzyszenia Twoja sprawa. Autorka Julia Curyło była zdziwiona taką interpretacją. Zapewniała, że malowała baranki jako symbol miłości, ale bez innych kontekstów.
Od kilku lat w stołecznej kolejce tak jak w innych miastach obchodzony jest Dzień Jazdy Metrem bez Spodni. O ile jednak w Nowym Jorku czy w Tokio co roku pragną go obchodzić dziesiątki osób, to u nas decyduje się na to najwyżej kilka, kilkanaście osób. Zwykle wokół nich krąży znacznie więcej kamerzystów i fotoreporterów. Pasażerowie bez dolnej części garderoby zachowują się przy tym jak gdyby nigdy nic: słuchają muzyki w słuchawkach, czytają książki, gazety. To głównie młodzi ludzie obu płci. "Ubrani reagują różnie, w większości wybuchają śmiechem, robią zdjęcia, choć zdarza się wrogi pomruk i odwracanie wzroku" - pisaliśmy w styczniu 2012 roku.
Od dłuższego czasu Metro Warszawskie stara się walczyć z gołębiami na stacjach. Używa przy tym nietypowych metod. Najdłużej walczyło przy pomocy emitowanych dźwięków na stacji Służew. To jednak niewiele pomagało.
Potem był plany użycia laseru. Wiceprezydent Jacek Wojciechowicz w odpowiedzi na interpelację jednego z radnych przyznał, że na gołębie może podziałać głowica laserowa typu Bird Control Laser 3000 M ("wypełniająca przestrzeń nieregularną siatką promieni, która w konsekwencji odstrasza ptaki") uzupełniona Super QB-4 ("urządzenie ultradźwiękowe z lampą stroboskopową do płoszenia wykorzystuje efekty dźwiękowe i wizualne"). Przez pewien czas Metro próbowało także odstraszyć gołębie przy pomocy jastrzębia. Ptak o imieniu Mieczysław ze swoim opiekunem Piotrem Zadwornym przez kilka dni krążyli po stacjach.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze