Wniosek o zgodę na 180-metrowy wieżowiec złożyła firma Europlan. Pomysł budowy wieży w miejscu pawilonu Cepelii i hotelu Metropol wzbudził ogromne kontrowersje. - Decyzja w tak ważnej sprawie nie powinna zależeć od urzędnika - oburzali się urbaniści.
Miasto zleciło więc analizę wysokościową i zaczęło przygotowywać plan dla tego rejonu. Miejscy planiści uznali że budynek w tym miejscu już przy 70 m wysokości wystawałby ponad dachy Starego Miasta obserwowanego z mostu Gdańskiego. "Powodowałoby to nieodwracalną deformację sylwety Starówki wpisanej na listę UNESCO" - napisali autorzy raportu, zalecając by zabudowa w tym narożniku ronda nie przekroczyła 6 kondygnacji.
Ta sama analiza wysokościowa wyklucza budowę wieżowca w miejscu Universalu i stojącej tuż przed nim Rotundy. Jej właściciel - PKO - planował wyburzyć pawilon i postawić zamiast niego owalną wieżę. Propozycja wzbudziła wiele kontrowersji a bank wycofał się z wysokościowca i zaproponował "Nową Rotundę" - pawilon z tajemniczym jajem w środku. Oprócz banku miała się w nim znaleźć kawiarnia.
Na zdjęciu 3 koncepcje wieży w miejscu Rotundy. Od prawej: projekt pracowni Stefana Kuryłowicza; wieża autorstwa MWH Architekci oraz budynek na miejscu Rotundy i Uniwersalu (również MWH Architekci).
Autorzy raportu dotyczącego lokalizacji budynków wysokościowych wypowiadają się krytycznie także o Lilium, drapaczu chmur zaprojektowanym przez słynną Zahę Hadid. Miał on stanąć obok hotelu Marriott naprzeciwko Dworca Centralnego. Deweloper dostał już nawet wstępną zgodę ratusza, by ten budynek miał aż 260 m, ale z powodu kryzysu zawiesił przygotowania do inwestycji.
Teraz planiści wytknęli, że jest zaprojektowany w oderwaniu od sąsiednich wież dawnego Elektrimu i Marriotta (Zaha Hadid wręcz się tym chwaliła). Zalecili też, by w pozwoleniu na budowę skrócić Lilium do 180-220 m. Inwestor będzie więc musiał przeprojektować budynek. Czy zrobi to Zaha Hadid - nie wiadomo.
To miał być najwyższy budynek Warszawy i jeden z najwyższych w Europie. 330-metrowy gigant miałby stanąć w miejscu kamienicy przy pl. Starynkiewicza.
Najpierw projekt przycięto do ok. 135 m - na więcej nie pozwoliły względy bezpieczeństwa lotniska Okęcie. Jednak zanim wydano warunki zabudowy, miasto uchwaliło plan miejscowy dla tego rejonu. Wykluczyło w nim budowę wieżowca, a kamienicę objęło ochroną konserwatorską.
Na zdjęciu - próba wizualizacji bryły wieżowca widzianej spod Pałacu Kultury wykonana przez internautę. Inwestor nie opublikował żadnej oficjalnej wizualizacji.
W lutym 2008 roku Global Partners przedstawiła projekt kompleksu Park Światła. Wzdłuż ul. Żwirki i Wigury miały powstać kilka wieżowców: jeden z nich sięgałby 200 metrów.
Budowę wieżowców udaremnił uchwalony w 2009 roku plan miejscowy. Ogranicza wysokość zabudowy do 20 metrów, nie dopuszcza też zabudowy mieszkaniowej planowanej przez inwestora. Tak duże budynki wyklucza też strefa ochronna wokół lotniska Okęcie - w tym miejscu nie można budować wyżej niż 145 m.
Budynek Sezamu na rogu Świętokrzyskiej i Marszałkowskiej wymaga kapitalnego remontu. Jego właściciel, WSS Społem, planuje go rozebrać i zbudować tu całkiem nowy obiekt. Do postawienia tu 120-metrowego wieżowca chętna była firma deweloperska Włodarzewska.
Na to nie zgodziło się ani miasto, ani okoliczni mieszkańcy. Nowy Sezam będzie więc miał prawdopodobnie tylko 40 metrów, tyle co sąsiedni budynek PKO. Prawdopodobnie, bo zgody na budowę jeszcze nie wydano, a plan dla tego rejonu jest dopiero szykowany.
Na działce wzdłuż Al. Jerozolimskich między Dw. Zachodnim a pl. Zawiszy turecki inwestor planował budowę czterech 80-metrowych biurowców. Udało się ukończyć tylko jeden, zwany przez niektórych "solniczką" ze względu na charakterystyczny kształt. Fundamenty pozostałych do dziś sterczą z ziemi (na zdjęciu) - ich budowę wstrzymały problemy finansowe.
W 2007 roku turecki właściciel sprzedał budynek i działkę z fundamentami następnych wież nowemu inwestorowi. Ten zmienił dotychczasową koncepcję - pozostałych "solniczek" już się tu nie doczekamy.
Ten drapacz chmur jest już w budowie, jednak jego projekt zmienił się diametralnie.
Pierwsza wizja 42-kondygnacyjnego apartamentowca u zbiegu Twardej i Emilii Plater (na zdjęciu z lewej) powstała w pracowni Stefana Kuryłowicza. Inwestorem wieżowca miała być Fundacja Shalom, do której należał grunt.
Fundacja sprzedała jednak działkę firmie Hines. Ta ogłosiła konkurs architektoniczny, w którym wygrała pracownia Murphy/Jahn. Zamiast zwariowanej mozaikowej elewacji architekci zaprojektowali prostą i smukłą szklaną wieżę (z prawej). Budowa ruszyła latem 2010 roku.
Mniej lub bardziej realnych planów budowy wieżowców jest w Warszawie mnóstwo. Te, które definitywnie odeszły do lamusa znaleźć można tu: urbanity.pl
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze