Ich charakterystyczny kształt zna chyba każdy. Solidne kubki bez ucha przez lata można było znaleźć w barach mlecznych, stołówkach czy na letniskowych działkach. Choć mogą kojarzyć się z żywieniem zbiorowym czasów PRL-u, to kubki MAMSAM uciekają od masowości: grafiki, którymi są ozdobione, wciąż się zmieniają i są produkowane w krótkich seriach - maksymalnie po 100 sztuk. Warszawiacy mają w czym wybierać: owocowy kompot można popijać z Żoliborza, Mokotowa, Woli czy Saskiej, poranny kefir z Adrii lub Wisły. A czarną - i nieco smutną kawę - z kubka z napisem Smog.
Najbardziej ikoniczny budynek stolicy? Większość warszawiaków odpowie pewnie: Pałac Kultury i Nauki. Graficzka Olga Warabida przypomina, że swoje ważne budynki mają też poszczególne dzielnice. Jej rysunki spod szyldu Warsaw Districts przedstawiają nie tylko śródmiejską Rotundę, mokotowski Iluzjon czy modernistyczny dworzec kolejowy Warszawa Ochota, ale też stadion Legii, trybuny Toru Wyścigów Konnych na Służewcu, a nawet rozebrany w tym roku grochowski Universam. Swój ulubiony budynek można zamówić nadrukowany na plakacie lub jako tapetę.
Zdjęcie drewnianego baraku z wymalowanym farbą napisem ?Pedicure manicure na miejscu?, który w 1945 r. stanął na pl. Trzech Krzyży to jedna z fotograficznych ikon stolicy. Są biedadomy przy Wolskiej i wnętrza prywatnych pałaców, dancing w Cafe Clubie i zniszczony Dworzec Główny, powojenne ruiny i odradzające się w nich życie. Zofia Chomętowska takich warszawskich migawek zrobiła o wiele więcej. Te mniej znane można znaleźć w zbiorze ?Albumy fotografki?, wydanym w tym roku przez Muzeum Warszawy i Fundację Archeologia Fotografii. Jest w nich niemal 600 zdjęć ? od czasów przedwojennych przez okupację i Warszawę tuż po wojnie, po zapiski z emigracji.
Dwa wciąż jeszcze stoją, choć jeden przebudowany, a drugi już na ostatnich nogach. Jeden, który znika, choć ma powrócić. I jeden, którego już nie ma. W warszawskim śnie wszystkie są w całości. Ceramiczna kolekcja Magdaleny Łapińskiej "Sen o Warszawie" to cztery biało-czarne figurki przedstawiające budynki, które mieszkańcy stolicy darzą szczególnym sentymentem: Rotundę, Dworzec Centralny, pawilon meblowy Emilia i kino Skarpa.
www.sklep.resetpoint.pl
Rysowniczka Maria "Mroux" Bulikowska twierdzi, że najważniejszą cechą gwary warszawskiej jest poczucie humoru. Na pewno nie brakuje go w jej dwóch książkach, opublikowanych przez wyd. Babaryba: "Małej książce o gwarze warszawskiej" i "Jak bum, cyk-cyk! Powiedzonka warszawskie". Można się z nich dowiedzieć, czym zajmował się cierpiarz, jak zrobić pańską skórkę, kto jest "panienką z marymonckiej mąki", co się działo na Kercelaku i za co przepraszają warszawscy cwaniacy. Do tego charakterystyczne, dowcipne szkice.
Komu kibicowałby Leopold Tyrmand, gdyby dziś mieszkał w Warszawie? Pewnie "hipsterom sportu", czyli prawobrzeżnej piłkarskiej alternatywie. Alternatywny Klub Sportowy Zły ma już ponad rok. To pierwszy w pełni demokratyczny klub sportowy w Polsce ? zamiast prezesa zarządzają nim kibice. AKS Zły jest również stylowy. Jego założyciele przyznają, że inspiruje ich praski luz i szarmanckość. W internetowym sklepie "Złego" można kupić biało-czarne koszulki albo pasiasty szalik z nazwą klubu i przy okazji wesprzeć piłkarzy i piłkarki. Ci, którzy klubowe barwy noszą w sercu, a nie na szyi, mogą rozejrzeć się po sklepach za benefitowym piwem AKS Zły, które warzą zaprzyjaźnione lokalne browary.
Wiosenny "Białołęcki", lipowo-koniczynowy "Mokotowski", łąkowy "Żoliborski", kasztanowcowo-akacjowy "Śródmiejski", wielokwiatowy "Warszawski" to tylko kilka rodzajów miodu ze stołecznych pasiek. W internetowym sklepie Pszczelarium, które stawia ule w parkach, ogrodach i na dachach, można ich znaleźć o wiele więcej. Tych, którym na hasło "miejski miód" przed oczyma stają mapy smogu, założyciele Pszczelarium uspokajają: miód z warszawskich pasiek został przebadany w Państwowym Zakładzie Higieny, który potwierdził, że nie zawiera szkodliwych substancji. A dzięki różnorodność rosnących w stolicy roślin miody mają charakterystyczne, nietypowe smaki.
Nad tym pytaniem głową się nie tylko nowi, ale i wieloletni warszawiacy. Odpowiedzi można szukać w varsavianistycznych wywodach, badaniach socjologów czy analizie ruchu drogowego. Albo dać sobie spokój i uznać, że każdy ma takie centrum, jakie sobie wybierze. Mapę Warszawy ursynowsko-, muranowsko-, białołęcko-, czy głównie-prawobrzeżnocentrycznej można zamówić w studio Maptu, które tworzy minimalistyczne plakaty z wybranym przez klienta fragmentem świata.
Jak zmieniała się tożsamość Warszawy od czasów rybackiej wioski przez książęcą osadę i siedzibę królów aż po czasy powojennej odbudowy? Odpowiedzi na to pytanie Muzeum Warszawy szuka w opowieściach jej mieszkańców. W wydanej w tym roku antologii "Legendy Warszawskie" można znaleźć najsłynniejsze stołeczne podania: o Złotej Kaczce, Syrence czy Bazyliszku, ale też literackie opracowania tych, które krążyły wśród miłośników Warszawy, ale nigdy nie zostały spisane. Uzupełniają je świetne ilustracje Wojciecha Pawlińskiego i mapka, dzięki której można wybrać się na spacer tropem legendarnych stworów i bohaterów.
Płakaliście po Emilii? Świętowaliście urodziny Centralnego? Podrywaliście na powojenny modernizm? Te plakaty są dla was. Kolekcja ARCHEO, zaprojektowana przez Kasię Jasińską ze studia Gra-Fika to seria plakatów poświęcona polskiej architekturze lat 50., 60. i 70. Zgrabne kształty modernistycznych budynków podkreślają minimalistyczne rysunki na szarym tle. Z warszawskich modeli do wyboru jest skrzydlata bryła Dworca Centralnego, spadzisty dach Supersamu lub solidna sylwetka Centralnego Domu Towarowego.
To skojarzenie przyszło pewnie do głowy niejednemu warszawiakowi. Kosmiczne właściwości PKiN ujawniają się szczególnie wyraźnie, gdy na najwyższy budynek Warszawy spogląda się, zadzierając głowę, przy wyjściu z któregoś z mieszczących się w nim barów. Krążąca między planetami rakieta to jedno z wcieleń, jakie przybiera Pałac na kolorowych skarpetkach marki KABAK. Ich wzory zmieniają się sezonowo - teraz dostępne są jeszcze ostatnie sztuki z PKiN w wersji niebiesko-granatowej i otoczonym kolorowymi kropkami.
Co mieści się na szczycie budynku przy Smolnej, który wygląda jak wieża lotów? Które przejście dla pieszych przy moście Poniatowskiego wygląda na niebezpieczne, choć wcale takie niebezpieczne nie jest? Skąd się biorą mewy na Bielanach i dlaczego Polacy podpalają tęcze? Takie pytania gnębią Fanny Voucher, szwajcarską rysowniczkę mieszkającą w Warszawie. Pierwsza część jej ilustrowanego dziennika ze stolicy ukazała się w 2013 r., a kolejna dwa miesiące temu. Proste, codzienne obserwacje przeplatają się w nich z dużo poważniejszymi refleksjami, a każda mieści się w jednej, szkicowanej pigułce.
Na pierwszy rzut oka przypominają Jengę, popularną grę, której uczestnicy muszą po kolei wyciągać drewniane elementy z wielopiętrowej wieży. Ale tym razem nie chodzi o burzenie, a o budowanie. Archiklocki to edukacyjne puzzle z drewna. Zestaw "Warszawskie wieżowce" pozwala zbudować trzy stołeczne drapacze chmur: przedwojenny Prudential, socrealistyczny PKiN i współczesny Cosmopolitan. Jeszcze ciekawszy jest komplet "Szare Domy", który pozwala złożyć kopię pierwszego budynku wzniesionego na osiedlu Szare Domy - modelowym modernistycznym zespole mieszkalnym zaprojektowanym przez Jana Stefanowicza, który na przełomie lat 20. i 30. XX w. powstał na Mokotowie. W zestawie jest 59 klocków, wykonanych z drewna o dwóch odcieniach.
Od ścieżek między ruinami przez pocztówki dźwiękowe, neony i uroczyście otwierane inwestycje epoki Gierka po grzejących się przy koksownikach żołnierzy i obrady Okrągłego Stołu. Warszawa bikiniarzy, big-beatowców, hippisów i punków. Pół wieku stolicy w obrazach można znaleźć w albumach wydanictwa Bosz. Każdej dekadzie PRL poświęcony jest oddzielny tom. Fotografie zostały wybrane z liczącego 15 mln zdjęć archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego.
"Z szacunkiem do odzieży. Nie cwaniakuj" - widnieje na metce. A na przedzie koszulki hasło: "Nie ma takiego miasta Warszawka". A dla miłośników piłki nożnej koszulka reprezentanta, ale nie Polski, tylko Warszawy. Numer? 022. Takie koszulki, bluzy oraz bluzki z długim rękawem proponuje firma Zerodwadwa. To oczywiście nawiązanie do numeru kierunkowego do Warszawy. Za marką stoi raper Karol Nowakowski, znany lepiej jako Pjus. Pomysł na firmę wziął z utworu innego rapera, Włodiego. Jego zdanie "Nie mówię szeptem, gdy mówię, skąd jestem" Pjus sam sobie wydrukował na koszulce, a potem na prośbę znajomych zrobił kolejne egzemplarze.
Ludzie Tego Miasta, ul. Popiełuszki 19/21 lok. 4; California Skateshop, al. Armii Ludowej 12; Serum, CH Land, ul. Wałbrzyska 11, lok. 114
Ładna zabawka inspirowana brzydką polską rzeczywistością. Nie świeci, nie gra, nie składa się z kolorowego plastiku, ale wciąga i pobudza wyobraźnię. Zabawkę stworzył grafik, malarz i współzałożyciel grupy Twożywo Robert Czajka. Pod marką Ringo projektuje modele do składania. Do wyboru są papierowi ludzie, papierowe zwierzęta oraz papierowe miasta - oczyszczone z reklam i brudu wizualnego, sprowadzone do kilku kolorów i prostej formy. Mają skłaniać do refleksji nad polskim krajobrazem.
Pępek Sztuki (CSW Zamek Ujazdowski), Bęc Zmiana, Reset, Dwie Siostry, Kij i Marchewka (Królikarnia) oraz www.ringoringo.pl
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze