Robotnicy kładą asfalt na ulicy Chmielnej. Zdjęcie zrobione w pobliżu Nowego Światu. W głębi perspektywę ulicy zamyka kamienica przy Nowym Świecie 30. Zbudował ją dla siebie przed 1900 r. architekt Artur O. Spitzbarth. Po lewej wylot Chmielnej na Nowy Świat zawężała ogromna kamienica aptekarza Malinowskiego. Powstała tuż przed wybuchem I wojny światowej. Właściciel popadł w zatarg z magistratem, który chciał poszerzyć ulicę, ale Malinowski żądał za odsprzedanie pasa gruntu horrendalnych pieniędzy. Gdy powstała ta fotografia na parterze budynku działała apteka. Dziś ulica jest tu szersza, a na reszcie posesji stoi "Dom pod biustonoszami". Bliżej, po lewej widać pusty plac i niski dom. Już w latach 30 stanie w ich miejscu nowy budynek.
Bukiniści handlujący książkami z kosza przed gmachem Poczty Głównej przy placu Napoleona. Dziś w tym miejscu wznosi się hala Narodowego Banku Polskiego, zaś sam plac nosi nazwę Powstańców Warszawy. Sąsiednia Świętokrzyska była zagłębiem księgarń, księgarenek i antykwariatów. Przed rozpoczęciem roku szkolnego uczniowie wprost na ulicy wymieniali i sprzedawali stare podręczniki szkolne. Takie transakcje miały też miejsca na Placu Napoleona. Gdy kilkanaście lat później zacznie się okupacja na placu książkami z ulicznych straganów handlować będzie inteligencja pozbawiona innego zarobku.
Ogród Saski co najmniej od początku XIX wieku był miejscem, gdzie piastunki a potem też matki chodziły na spacery z małymi dziećmi. Na zdjęciu jest widoczny modny wózek z wielkim kołami rowerowymi. Wózki dziecięce kupowano gównie na sąsiedniej ulicy Królewskiej. Wraz ze sklepami z bronią palną stanowiły główny asortyment jakim handlowano na tej ulicy ciągnącej się wzdłuż ogrodzenia parku.
W przedwojennej Warszawie były dwie eleganckie plaże. Poniatówka i braci Kozłowskich. Obie na praskim brzegu koło Mostu Poniatowskiego. Były też dzikie plaże, gdzie wstęp był darmowy ale brakowało elementarnej infrastruktury, a kąpiel nie była zbyt bezpieczna. W ciepłe dni na warszawskich plażach opalały się jednak tysiące ludzi. Woda w rzece była czysta. W latach 20 zmieniła się też obyczajowość. Jeszcze kilka lat wcześniej dziewczęta z dobrych domów nie chadzały na plaże. A jak już chodziły to w kostiumach szczelnie opinających ciało. Im bliżej lat 30 tym chętniej się rozbierano. Modne stały się ciała opalone na brąz, a kostiumy kąpielowe stawały się coraz bardziej kuse.
Policjant kierujący ruchem na Nowym Świecie przy skrzyżowaniu z Al. Jerozolimskimi. W tle widać Nowy Świat z widocznym w głębi po lewej pałacem Kossakowskim i wyniosłym dachem kamienicy Malinowskiego u zbiegu z Chmielną. Fotografia ta przypomina, że Nowym Światem jeździły tramwaje. Jedynka w latach 20 kursowała z Powązek przez Nalewki, Miodowa i Trakt Królewski do Puławskiej.
Ulotki wyborcze zasłały chodnik narożnika Nowego Światu i Al. Jerozolimskich. W tle widać kawiarnię Stanisława Majewskiego w kamienicy przy Nowym Świecie 15. To dawna Udziałowa, którą Majewski wydzierżawił od właścicieli. Tu spotykała się warszawska cyganeria artystyczna. Wnętrza były dość staroświeckie, a na przeszklonych blatach piętrzyły się stosy ciast, cukrów i wielobarwnych bombonierek. Majewski nie bardzo sobie radził. Cyganeria artystyczna przeniosła się do innych cukierni, a miejsce artystów zajęli rozmaici handlarze, spekulanci, za nimi zaś panie lekkiego prowadzenia. W końcu już w latach 30. Udziałową zamknięto a jej miejsce zajął supernowoczesny Cafe Club.
Samochód wyborczy PPS-u podczas kampanii w wyborach do Rady Warszawy w 1927 r. Slogan wyborczy partii głosił: "Robotnicza Warszawa musi mieść robotniczy mandat". W tle widać kamienice w Al. Jerozolimskich. Ta po prawej to dawny dom rosyjskiego kupca Istomina pod obecnym numerem 32. Do dziś zachowały się zdobiące ją popiersia Mickiewicza i Puszkina. W kolejnej kamienicy po lewej u zbiegu z Bracką działała popularna w latach 20 restauracja i kawiarnia Cristal.
Tak wyglądała rozbiórka Soboru Aleksandra Newskiego na dawnym placu Saskim w 1926 r. W latach 20. toczono zażarte dyskusje, co zrobić z soborem wzniesionym przez Rosjan i górującym ponad miastem. Architekt Stefan Szyller sporządził koncepcje przebudowy gmachu na wielki kościół garnizonowy. Zwyciężyli zwolennicy rozbiórki i dokonano jej ogromnym kosztem. Na zdjęciu, w głębi pośrodku, widać pałac Bruhla mieszczący wówczas siedzibę telegrafu. Nieco z prawej gęsto zabudowana ulica Wierzbowa, pełna luksusowych sklepów, restauracji i kawiarni.
Most wysadzony przez Rosjan w 1915 r. został odbudowany. Filary odtworzono wraz z kamiennymi ławeczkami. W 1926 r. w trakcie zamachu majowego na moście dojdzie do spotkania prezydenta Stanisława Wojciechowskiego z Józefem Piłsudskim.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze